میخواستم این مطلبو زودتر بنویسم، ولی نشد که بشه، بازم دیر نیست. هروقت از دوستی و عشق حرف بزنیم تازه است.
یکی دو روز قبل روز والنتین بود روزی که ما ایرانیها چند سالی بیش نیست که به افتخارش یک کارایی میکنیم. خب دیگه همه ماجرای سنت والنتین و روز عشق و دوستی رو شنیدید.
گرچه توی این شهر عجیب غریب، ازون روز رمانتیک فقط ترافیکش به ما رسید ومن خیلی آمادگی داشتم که به همه عشق و محبت و سنت والتین هر چی دهنم میرسه بگم.
اما تو راه که به خونه برگشتم خیلی فکر کردم دخترها و پسرهای زیادی رودیدم
بعضیها منتظر، با چند شاخه گل، بعضیها با یک بسته گنده کادو پیچ شده، بعضیها نگران، بعضیها با نگاههای پرحسرت و خلاصه غیر از عشق و دوستی واقعی، خیلی چیزهای دیگه هم میشد دید.
میشد فکر کرد که این رسم اونور آبیهاست، به ما چه ربطی داره
یا اینکه این سوسول بازیها چیه، یا اینکه همه اینا ادا اطواره ، کار بچه پولداراست که سگشونو هم آوردن والنتین!
ولی من فکر کردم مگه این مردم چقدر مناسبت برای شادیهاشون دارند، چقدر فضا برای ابراز احساساتشون دارند، چقدر ظرفیت تو محیطشون برای تحمل شورو شوق جوونیشون دارند؟حالا که به هر دلیلی یک روزی ÷یش اومده که میتونند شاد باشند مهم نیست به چه قیمتی ترافیک ،ادا اطوار،یک شاخه گل،یک بغل احساس، یک خرس گنده عروسکی ، یک شام گرم .صمیمی،چشم وهمچشمی،فرقی نداره ،اینقدرادای روشنفکرای وطنی رو درنیاریم و دم از فرهنگ ایران وایرانی نزنیم بگذارید عادت خوب به هر بهانه ایی شاد بودن رو از ملت اجنبی بگیریم وماهم شادباشیم.
خرده نگیریم، از شادی این همه جوون شاد بشیم، از ابراز علاقه شون به هم، از حس زیباشون وقتی دارند برای همدیگه خرید میکنند حتی اگه احساسشون اونقدرها هم واقعی نباشه،حداقل میشه شادی رو برای لحظات کوتاهی تو چشماشون خوند، میشه حس کرد که کلی وقت وانرژی گذاشتند تا عزیزشونو خوشحال کنند، درسته ما میانسالا تو ترافیک موندیم و غر زدیم، درسته کسی یک شاخه گلم به مانداد، درسته این رسم به فرهنگ ما ربطی نداره، اما عشق و دوستی مرز نداره متعلق به همه جا و هیچ جاست .میتونه همه مرزها رو بشکنه میتونه بیاد تو دلهای ما و شادی دیگران رو برامون با مفهوم کنه .
من تو این روز اصلا فکر نکردم که این روز ابراز عشق به جنس مخالفه، برای همه دوستام کسایی که صمیمانه دوستشون داشتم با هر سن وسالی پیغام Happy valentine فرستادم. هر کسی یک چیزی جواب داد ولی مطمئنم همه شون یک بار دیگه مفهوم دوست داشتنو تو ذهنشون مرور کردند.
فکر نکنید که حتما باید رومئو ژولیت باشید و برای هم شکلاتهاو عروسکهای گرون بخرید، تا مراسم این روز را به جا آورده باشید. نه همین دوستیهای ساده و بی ریاتون ارزش یادآوری داره، ارزش احترام و ارزش جاودانه شدن داره. به این میگن بومی سازی روز عشق و دوستی!!!
ومن ازاین جا به همه کسانی که توی این روز احساس تنهایی کردند میگم که
"عشق عشق می آفریند
عشق زندگی میبخشد زندگی رنج به همراه دارد،
رنج دلشوره می آفریند دلشوره جرات میبخشد
جرات اعتماد به همراه دارد اعتماد امید می آفریند
امید زندگی میبخشد
زندگی عشق می آفریند
عشق عشق می آفریند"
مارگوت بیگل
اگه سنت والنتین هم اینجا بود حتما یک شاخه گل برای من میگرفت که صمیمانه به یادش بودم ! و یه عالم گل برای همه اونهایی که بازم تو این مملکت بی قانون و پرحادثه در همون شب درجایی که رفته بودند عبادت کنند و شکر خالق عشق ودوستی روبه جابیارند، توی آتش بی توجهی و نادانی سوختند و خانواده های زیادی رو به سوگ نشاندند.
چیز تازه ای نیست باز هم عزاداری میکنیم، باز هم اشک میریزیم باز هم عزیز از دست میدهیم تا هیچ وقت این ملت رنگ شادی را نبیند.حتی در روزی که تصمیم گرفته بود کمی شادی کند................
عشق عشق می آفریند !
عشق بر باد می دهد
عشق ....
زندگی عشق می آفریند
عشق عشق می آفریند !
از دور ها چه زیباست *** امواج آبی عشق
اما دریغ و افسوس *** چون می رسی سرابه
سلام خانومی
ببخش که دیر اومدم ولی میدونم تو دروازه دل بزرگت همیشه بازه
همه روزای خدا یرنگ هستند خانومی تین مائیم که رنگشونو عوض میکنیم
همه روزای خدا رنگ عشق هستند و این مائئم که با یک قلمو نشستیم وسیاهش میکنیم
از قدیم گفتن آدم خوابیدرو میشه بیدار کرد ولی کسیرو که خودشو به خواب زده هرگز نمیشه بیدار کرد
این ملت ما هم خودشونو به خواب زدن بعضیها برای فرار از حقیقت و بعضیها هم به امید دیدن یه خواب خوش و رنگی
ولی دریغا
نمیشه
نمیشه بیدارشون کرد نه با والنتاین و نا با هیچ چیز دیگه
خودتو خسته نکن
بامید دیدار
خرد پناهت
نگار نازنین درود برشما....
عشق امید می آورد
وبا امید می توان همیشه عاشق ماند
کاشکی عشق همیشه درقلب همه جوانه بزند
بجای کینه ودشمنی و نفرت وجنگ وخشونت وترور
تندرست وشادکام وهمیشه عاشق باشی عزیزدل
دوستدار شما