کولی پاییز

فال مراآن کولی غمگین در آن عصر پرهیاهوی پاییز خوانده بود. همان عصر اندوهگینی، که باز من چشم به راه آمدنت در بازی باد وبرگ حیران بودم.

همان کولی سیاه چرده ای که دستم را بادستان کثیفش فشرد و گفت" دلشکسته ای دختر جان

همین روزا میاد................. مسافر داری!!!"

آهای کولی پاییز تو که بخت مرا میدانی، تو که دست مرا با نوازش باد غمگینت، خوانده ای.

به همه درختان تناور، به همه دشتهای دور، به همه جویبارهای دلتنگ، بگو که مسافرم به سرزمینی رفته که هرگز نمی آید

بگو که این دختر پاییز، با آمدنش کوله بار مسافری را بست که هیچ وقت بر نمیگردد

بگو که دست مهربانش، هیچگاه بر شانه این دخترک پاییز زده ننشست و یا آنگاه که نشسته خاطره ای نگذاشته است .

آهای کولی رنگ رنگ  بگو که سالهاست دلتنگ یک لحظه دیداراویم  و حلقه اشک را در چشمانم چنان جمع میکنم که کسی لغزشی بر گونه ام نبیند.

آهای باد پردرد پاییزی، بگو که کودکیم را بی او، نوجوانیم را در ناباوری رفتنش و جوانیم را در حسرت دیدارش، سپری کردم.

آهای پرستوی مهاجر، تو که در بی کران  آسمان، دامن کشان، آزاد از هر تعلقی ره میسپاری، به مسافرم بگوکه مهربانترین،  کوله بارت را بگردو ببین که   لابه لای همه آرزوهایی که با خود بردی دل دخترک کوچکت را هم بردی و ندانستی ....................تو که همه جا دخترک دلبندت را میبردی.

 همان دخترکی که یک لحظه بدون یادت سر نکرد ،همان دخترکی که چشمان غمگینش در خوابهایش هم دنبال تو بود . 

همان دختر کوچولویی که بزرگ شد و آدم شدو یاد گرفت زندگی کند وادای آدمهای بزرگ را در بیاورد اما غم چشمانش را نتوانست مخفی کند.

که نه امروز که اگر هزار روز دیگر در این دنیای نامهربان سر کند در حسرت دیدارت آواره ترین است .

 آهای کولی پاییز میدانم که دستم را دیگررها نخواهی کرد هر سال دنبال خط جدیدی میگردی غافل از انحنای دستانم که مسیر بی بازگشت مسافری را نشان میدهد که سالهاست رفته است  و من  با شماره روزهای  عمرم به او نزدیک میشوم ،تا حدیث دلتنگیم را در سرزمینی دیگر ساز کنم .